Manifesto de ALEAS-EU con motivo do Orgullo LGTBI 2012

Os Nosos dereitos non se recortan!

O 28 de xuño conmemoramos o Día do Orgullo LGTBI, un día de ledicia, rabia e memoria. Ledicia para celebrar as importantes conquistas que o movemento LGTBI alcanzou nos últimos anos, avanzando sen se rendires na súa firme loita pola igualdade e a diversidade. Rabia para espertar e rebelarnos ante unha realidade que nos sigue invisibilizando, discriminando e oprimindo, pero tamén para defender con unllas e dentes os dereitos que tanto esforzo nos custou acadar e que hoxe corren serio perigo. Por último, memoria para non esquecer o noso pasado, para recordar o compromiso militante de varias xeracións de activistas LGTBI que desde os suburbios de New York, desde as prazas de Buenos Aires ás ramblas de Barcelona, arriscaron as súas vidas por conquistar máis igualdade e máis liberdade en tempos non tan lonxanos.


Hoxe, cando se cumplen 43 anos dos disturbios de Stonewall, é preciso continuar coa loita, alzar a voz unha vez máis. Na actualidade a loita de lesbianas, gais, transexuais, bisexuais e intersexuais, no marco da crise global do capitalismo, ten que reimpulsarse, reinventarse, fortalecerse e atoparse con outros movementos sociais de resistencia para plantexar xuntas e xuntos unha verdadeira alternativa social ante un sistema que fai augas, que fronte á súa debilidade só é capaz de impor máis pobreza e máis violencia. Esta gran estafa, mal chamada “crise”, promete destruilo todo, a democracia e os dereitos sociais, cos cimentos dun Estado do benestar construido grazas á forza de moitas loitas sociais. Ante esta ameaza para os pobos non pode coller a resignación nin o conformismo. Hai que berrar basta xa.

Lesbianas, gais, transexuais, bisexuais e intersexuais sufrimos nas nosas propias carnes os efectos dos plans de axuste e das políticas de “austeridade”, pero para nós os recortes comezaron antes desta “crise” económica. Comezaron cando o Partido Popular recurriu os nosos dereitos, e o das nosas familias ante o Tribunal Constitucional, pretendendo así frear conquistas que o movemento LGTBI gañou nas rúas e nas institucións xunto ás forzas políticas de esquerda. Máis tarde, os recortes á igualdade continuaron cunha reforma laboral inxusta, aprobada polo goberno do PSOE, que condeou ao colectivo LGTBI, especialmente vulnerable no ámbito laboral, a máis paro e máis precariedade.

Co goberno do PP e a Troika as tesoiras do capital seguen hoxe ameazando os dereitos e a dignidade do colectivo. Esas tesoiras recortan impunemente os contidos sobre a diversidade afectivo-sexual e a LGTBIfobia da asignatura “Educación para a Cidadanía”, recortan os nosos dereitos laborais cunha nova reforma laboral esixida polos insaciabeis mercados, mánchanse de sangue recortando irresponsablemente as axudas públicas á loita contra o VIH/SIDA e atacan os dereitos humanos das e dos migrantes e das persoas transexuais, recortando o seu acceso á sanidade pública. Desta forma, lesbianas, gais, transexuais, bisexuais e intersexuais aparecemos no centro da diana do neoliberalismo. Mentres tanto, a banca, o exército, a Igrexia e a patronal, institucións claramente LGTBIfobas, conservan todos os seus privilexios, incluidos os económicos. Os seus recortes son a nosa verdadeira crise.

Nas escolas, nas consultas médicas, nos centros de traballo... A discriminación persiste e os brutais recortes que sufrimos actualmente refórzana especialmente. A LGTBIfobia “liberal” mostra neste contexto de crise a súa cara máis crúa e amarga. A dereita, a Igrexia, a caverna mediática e a patronal fan gala sen tapuxos do seu tradicional machismo e LGTBIfobia, e sinalan claramente quenes son as e os condeadas e condeados a pagar os efectos da crise capitalista. A igualdade nunca lles gustou e agora está no punto de mira dos seus recortes. O seu obxectivo final está claro, facer pagar a crise ás grandes maiorías sociais, e non aos seus verdadeiros culpabeis. Con total impunidade rescatan bancos, pero xamais traballadoras nin traballadores.

Sobran motivos para indignarse, para protestar, para ocupar as rúas. Non podemos rendirnos agora. Non son tempos doados para o colectivo LGTBI e por iso debemos defender a solidaridade como o noso principal instrumento; unir forzas sociais, tecer alianzas desde abaixo e á esquerda para seguir combatindo o machismo e a LGTBIfobia, para continuar a nosa loita pola igualdade e a diversidade. Reivindicamos un Estado laico, participamos nas mareas en defensa dos servicios públicos, traballamos no movemento feminista e no estudiantil, paramos o país nas folgas xerais e unímonos aos traballadores mineiros en loita. Porque lesbianas, gais, transexuais, bisexuais e intersexuais tamén somos clase obreira. Pensamos que a nosa loita pola liberación sexual e de xénero só pode entenderse dende a esquerda, xa que só desde a esquerda poderemos contribuir a crear unha alternativa real ás políticas de axuste, paro e precariedade.

Rexeitamos o capitalismo, tamén o capitalismo rosa. Os nosos dereitos non poden convertirse nun negocio e, por iso, chamamos á celebración dun Orgullo LGTBI alegre, rebelde e combativo, que logre recuperar a protesta e a reivindicación, repolitizando e desmercantilizando a nosa loita. Só así conseguiremos impulsar unha resposta clara e contundente frente ao capitalismo heteropatriarcal. Este sistema invisibilízanos, discrimínanos, recórtanos... Pero responderemos. Non máis estafas, non máis chantaxes, non máis recortes. Non pagaremos a súa débeda. A crise non é excusa, a igualdade non se recorta. Nin un paso atrás!

Área de Liberdade de Expresión Afectivo-Sexual (ALEAS) de Esquerda Unida