ALEAS-EU denuncia o perigo da aplicación de móbil "VIHda"

ALEAS-EU rexeita as aplicacións móbiles pseudocientíficas para detectar o VIH e esixe a súa inmediata retirada

Desde a Área de Liberdade de Expresión Afectivo-Sexual de Esquerda Unida (ALEAS-EU) mostramos o noso máis profundo rexeitamento e indignación fronte ao lanzamento da aplicación móbil “VIHda”, promovida recentemente pola Confederación COLEGAS. O noso rexeitamento non só se atopa motivado polo feito de que a nota de prensa emitida por devandita confederación para promocionar a aplicación asegure que esta “permite ao usuario medir as probabilidades de contaxio de VIH na súa última relación sexual”, cando é dabondo coñecido polas organizacións e comunidades científicas que levan anos traballando no campo do VIH que este non se contaxia senón que se infecta ou se transmite.

Un axente infeccioso-contaxioso é aquel que cumpre parte do seu ciclo vital fóra do corpo humano. É dicir, é capaz de sobrevivir no medio ambiente (aire, auga, alimentos contaminados, terra, etc) ou dentro dun animal que teña infección, durante periodos de tempo prolongados. O VIH non posúe tales características, ao contrario, pois trátase dun axente infeccioso-transmisíbel, dado que cumpre todo o seu ciclo vital dentro do corpo humano e que, por tanto, só pode transmitirse por contacto directo entre o corpo dunha persoa e o doutra a través dun intercambio de fluídos. O uso dese tipo de linguaxe contribúe a perpetuar aínda máis a discriminación cara ás persoas que vivimos co VIH. como así o sinalan estudos realizados e guías de estilo publicadas por CESIDA, ONUSIDA e outras entidades estatais e internacionais.

Doutra banda, por si isto fose pouco, COLEGAS refírese a “VIHda” como unha aplicación que “permite un diagnóstico eficaz e anónimo”. Este tipo de afirmacións xeran confusión na poboación que a miúdo carece de información veraz respecto da saúde sexual e descoñece que nada que non sexa unha proba específica pode ofrecer un diagnóstico eficaz para o VIH. Desde ALEAS-EU consideramos que esta aplicación resta máis que suma ao traballo que moitas outras entidades veñen desenvolvendo na resposta ao VIH/Sida desde fai 30 anos, pois pode inducir á xente a deixar de realizarse probas rápidas de VIH, dificultando así a moi necesaria detección precoz. Cremos pois que, de xeito evidente, esta aplicación non é útil para o fin que se publicita.

Pero o que nos parece máis deleznable é que desde o 'Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade' se eliminase o financiamento público de proxectos pioneiros únicos no estado español, referentes a nivel internacional, con resultados sobradamente demostrados e cunha traxectoria intachable, como son os casos do Servizo 900ROSA da Coordinadora LGTB de Catalunya e o Centro MediosySida da REDVIH, entre outros, en prol de subvencionar proxectos de dubidosa evidencia científica e de cuestionable eficiencia e eficacia. Desde ALEAS-EU só podemos entender este feito a través do claro trato de favor e a parcialidade por motivos políticos e ideolóxicos coa que se outorgaron as subvencións públicas do Plan Nacional da SIDA na convocatoria do ano 2012.

Por último, desde ALEAS-EU denunciamos, unha vez máis, os recortes que se están producindo contra a nosa sanidade pública. Estes non só provocan que se deixen de financiar iniciativas realmente útiles na prevención do VIH/Sida, como as anteriormente citadas, senón que tamén dificultan claramente o avance da investigación científica que nos permitiría desenvolver estratexias realmente novas e innovadoras, con evidencia científica que as apoie, que transmitisen información veraz e actualizada, que aplicasen metodoloxías realistas e eficaces, e que xerasen resultados obxectivos e positivos, características que “VIHda”, sen dúbida, non cumpre, polo que non podemos senón esixir a súa inmediata retirada.

Máis info:

aleas@esquerdaunida.org

http://aleas-eu.blogspot.com.es/

Orgullo son... Servicios Sociais!

ALEAS-EU denuncia os recortes do Goberno do PP en política social: Orgullo son Servicios Sociais!

Fronte ao discurso tramposo lanzado desde o Goberno, que pretende negar os recortes en materia de servizos sociais, desde a Área de Liberdade de Expresión Afectivo-Sexual de Esquerda Unida (ALEAS-EU) denunciamos as políticas deste goberno, que poden supor a desaparición completa das axudas a sectores da sociedade en risco de exclusión social. A obsesión polo control do déficit, introducida con “agostidade” e aleivosía na reforma do artigo 135 da Constitución Española, non pode ser unha xustificación para obviar a situación de desamparo á que se aboca a amplos sectores da poboación que dependen destes servicios públicos para a súa subsistencia.

O exemplo do sector de atención á terceira idade, abandonado polos anteriores gobernos e agora en mans das empresas privadas, marca o modelo que o goberno do PP quere implantar no resto de servizos sociais, en conexión cos ataques á educación e á sanidade públicas. Un proceso privatizador que non só non mellora, senón que empeora os servizos e fainos inaccesíbeis para os sectores máis vulnerábeis da poboación. As persoas maiores da comunidade LGTBI, xa de seu invisibilizadas e estigmatizadas, non terán posibilidade de vivir plenamente a última etapa das súas vidas en residencias masificadas, sen apoios específicos e sen programas que contemplen as súas realidades específicas.

Outro tanto ocorre no sector da discapacidade, onde á negación das sexualidades das persoas discapacitadas, máis aínda se non son normativas, e á sobreprotección por parte dos familiares, únense os recortes que os distintos gobernos autonómicos están a realizar nas subvencións aos centros de atención, impedindo o desenvolvemento de plans específicos que permitan o pleno desenvolvemento persoal e a completa integración social das persoas con diversidade funcional. Todo iso conxúgase cunha “lei de dependencia” que naceu lastrada pola falta de orzamento, pero que recibiu a estocada final por parte dos gobernos autonómicos do PP a través da falta de pagamentos que fan que, moitas e moitos dos seus beneficiarios, morran sen recibir as esperadas prestacións.

Só as organizacións de apoio á comunidade LGTBI e aos sectores en risco de exclusión trataron de suplir a neglixencia dos gobernos pasados, mediante a cal o Estado desentendeuse das políticas públicas e deixándoas en mans, a mellor das veces, de entidades sen ánimo de lucro que tiveron que mendigar subvencións, cando non de empresas privadas que reduciron os servizos e aumentado os cobros. Con todo, estas organizacións atópanse hoxe afogadas polos recortes das subvencións públicas ou pola súa falta de pagamento sistemática, correndo o risco de desaparecer. A atención a estes colectivos non pode depender da benevolencia do goberno de quenda, senón que debe ser asegurada pola lei. Non se trata de esmolas, senón de dereitos.

Mais aínda, os concellos, instancias de goberno próximas á cidadanía, que coñecen as necesidades reais da poboación, van ser baleirados dos seus principais competencias polo proxecto de Lei de Reforma da Administración Local, que ademais de profundamente antidemocrática, seguirá recortando en servizos públicos para polos en mans das empresas privadas.

Desde ALEAS-EU unímonos ao clamor popular da marea laranxa para pedir uns servicios sociais públicos, próximos á cidadanía e de calidade, que contemplen a especificidade das e dos membros do colectivo LGTBI, identificando as súas necesidades e xerando os apoios necesarios para que todas e todos, independientemente da nosa orientación sexual ou identidade de xénero, podamos vivir unha vida plena e digna de ser vivida.

Máis info:

http://aleas-eu.blogspot.com.es/

aleas@esquerdaunida.org

O 17 de maio tamén contra a LGTBIfobia!

A pesares dos numerosos e importantes avances conseguidos nos últimos anos, tanto no Estado Español como fóra del, seguimos necesitando reivindicar e facer un chamamento hoxe, 17 de Maio, Día Internacional contra a LGTBIfobia, ademais de Día das Letras Galegas, pola consecución da igualdade real e efectiva entre todas as persoas, independentemente da súa orientación sexual ou a súa identidade de xénero. Dicimos que xa basta de persoas que sinalan e culpan a outras e a outros por vivir unha sexualidade diferente á súa de forma libre e plena, e dicimos basta aos recortes de dereitos e liberdades.

A aprobación do matrimonio igualitario supuxo un punto de inflexión histórico na loita do movemento LGTBI, con todo, debemos ser conscientes da necesidade de continuar loitando. Precisamente porque somos conscientes do esforzo que supón cada paso cara adiante, non permitiremos retroceder no conquistado nin deterémonos na consecución de todo o restante, que aínda é moito. Porque o conquistado, aínda que moi importante, non é suficiente.

O acoso escolar LGTBIfóbico, o mantemento da patoloxización da transexualidade a través da disforia de xénero, os constantes ataques LGTBIfóbicos de institucións retrógradas como a Igrexa católica, ou as trabas postas na adopción de nenos e nenas por parellas do mesmo sexo, son só algúns exemplos de a LGTBIfobia existente e, por tanto, do longo camiño que nos queda por percorrer. O contexto actual de crise de réxime e recorte de dereitos por parte dos gobernos nacional e central do Partido Popular non fan senón agudizar a xa complexa situación de lesbianas, gais, transexuais, bisexuais e intersexuais, facendo aínda máis difícil a consecución da ansiada igualdade real e efectiva.

Así, desde a Área de Liberdade de Expresión Afectivo Sexual de Esquerda Unida (ALEAS-EU), facemos un chamamento á reivindicación do 17 de Maio, non só como data nacional de reivindicación da nosa lingua e literatura, senón tamén como ferramenta de visibilidade das problemáticas que afectan ao colectivo LGTBI. Só a través da confluencia social e o traballo colectivo conseguiremos a igualdade real; e no marco desta tarefa faise necesario e imprescindíbel sumar forzas, porque xuntas somos máis fortes. Da mesma maneira, o noso traballo será incompleto si non nos enfrontamos ao mesmo tempo a outras desigualdades por razón de sexo ou raza. E, aínda que non a única, a educación debe ser o noso principal instrumento na erradicación da discriminación por motivos de orientación sexual e/ou identidade de xénero.

Por todo iso, desde ALEAS-EU reafirmamos neste día o noso compromiso activo e militante, non só na defensa da fala, senón tamén a favor da igualdade e o respecto da diversidade sexo-xenérica, e condenamos a discriminación e a violencia, física e verbal, que aínda sofren e á que se enfrontan día a día lesbianas, gais, transexuais, bisexuais e intersexuais. A intolerancia non pode tolerarse e ante os ataques, responderemos colectivamente, cargados de razóns. 

O 17 de Maio, especialmente, dicimos non á LGTBIfobia, e dicímolo en galego! 

Orgullo é... educación pública!

ALEAS-EU respalda a convocatoria de folga xeral educativa do próximo 9 de maio: Orgullo é educación pública! 

A educación é unha ferramenta imprescindíbel para a inclusión e o respecto da diversidade afectivo-sexual e de xénero. Sen embargo, a realidade é que o “bullying” ou acoso transfóbico, lesbofóbico, bifóbico ou homofóbico segue estando presente en máis da metade dos casos de acoso escolar no Estado español, e o número de suicidios de mozas e mozos fóra da norma heterosexual/cisexual segue representando o triple dos casos da poboación nova en xeral. 

Esta non é, pois, unha cuestión de corrección política senón de perigo real para o alumnado. Pero, no Estado español, a educación na diversidade brillou sempre pola súa ausencia. A boa vontade de profesionais sensibles a esta realidade vense topando coa inexistencia de espacios curriculares axeitados para abordar esta problemática nas aulas e a belixerante oposición a unha educación non discriminatoria por parte da dereita e a xerarquía católica alí onde teñen un mínimo de poder. Esta preocupante situación non conseguiu resolverse coa aparición fugaz dunha 'Educación para a Cidadanía' carente de medios para a formación do profesorado, e que volveu deixar en mans da correlación de forzas en cada centro educativo algo tan básico como é o respecto aos dereitos do alumnado e das súas familias.

Sen embargo, o goberno do PSOE seguiu asegurando anualmente o desvío de millóns de euros públicos á impartición da asignatura de relixión e miles de millóns a subvencionar centros de enseñanza confesionais, ámbitos ambos atravesados polas fobias discriminatorias que impulsa a xerarquía católica. Estos son os antecedentes que nos levan á situación que hoxe experimenta a educación.

Actualmente, e tras casi dous anos de incremento das privatizacións e dos duros recortes na educación, cun profesorado asfixiado pola merma de recursos e o incremento de horas lectivas, é xa imposíbel suplir cunha boa vontade a atención á diversidade en calquera das súas formas. A posición do alumnado ou das familias fóra da heteronormatividade debilítase por momentos, e as posibilidades de que o conxunto do alumnado reciba unha educación na diversidade integral e transversal desaparecen. A violencia machista e o acoso de raíz heteropatriarcal no ámbito educativo medran alarmantemente e sen contención posíbel. E cando os desenlaces son fatais, os responsábeis políticos da dereita limítanse a preguntarse “como puido acontecer”, e a recetar man dura como única solución, pechando así un círculo que só conduce a máis autoritarismo e a máis violencia. Porque tamén na educación, non son axustes, senón roubos e mutilacións.

Nesta situación, o goberno do PP pretende afondar aínda máis na mercantilización do ensino, que xa permitía o PSOE, coa aprobación da lei Wert, a llamada LOMCE: un instrumento pensado de principio a fin para producir man de obra dócil e barata e para segregar ao alumnado por clase social, pero incluso por sexo; para blindar as subvencións públicas a centros de ensino segregado, abrindo máis vías á privatización, convertindo os consellos escolares en meros órganos consultivos, recentralizando as decisións sobre a educación a nivel estatal e convirtindo a religión nunha asignatura evaluábel con incidencia nos promedios de calificación. Unha norma, en definitiva, para expulsar da escola todo valor e principio que non sexa o da caverna católica ou ultraliberal.

A Área de Liberdade de Expresión Afectivo Sexual de Esquerda Unida (ALEAS-EU), como todas aquelas persoas que se sitúan fronte ao heteropatriarcado, sabemos que o noso sitio está xunto a quen se opón á invasión ultraliberal da educación, porque só unha educación para as persoas e non para o lucro privado abrirá espacios para a liberdade, a diversidade e a igualdade de dereitos.

Por iso, neste momento, con toda a comunidade educativa, ALEAS-EU está en pé coas mareas verdes, cos sindicatos do profesorado, coas organizacións estudiantís e coas asociacións de nais e pais, con quen di basta, con quen valeirará as aulas e encherá as rúas este xoves, 9 de maio.

Porque queremos ensinar e aprender a amar e a disfrutar, non a escondernos nin a ser man de obra escrava. Por unha escola pública, laica, incluínte e de calidade, de tod@s e para tod@s.